Ποιήματα

Λίγο μετά το Πάσχα, σιμά στα τέλη Απρίλη,
σε κοινωνία γάμου προσέρχεται η Κική,
που ξέρει κάθε μυστικό για τη μαγειρική
ακόμα και πώς ψήνεται το ψάρι σε δυο…χείλη!

Φρέσκος αγέρας καλοσυνάτος
σπρώχνει το μπάρκο για τ’ανοιχτά
κι ο ουρανός κραυγές γεμάτος,
ομάδι γλάροι κρώζουν πνιχτά.

Ο καπετάνιος Γερολυμάτος
πρόσω διατάζει στα φωναχτά
κι ο παιδοναύτης αίλουρος-γάτος
δένει τις γάμπιες σφιχτά-σφιχτά!

Φλόκοι φουσκώνουν και παπαφίγκοι,
γερτό το σκάφος και πλαγιαστό,
πορεία μέθης και στο μελίγκι

με το ταξίδι κι ευχαριστώ
τον πελαγίσιο τον Ποσειδώνα,
που ’μαι κομμάτι μες στην εικόνα!

Άφησα τη διαθήκη μου σε συμβολαιογράφο
και σ’ όλους μου τους ανιψιούς χρήματος πακτωλόν
με μία μόνο θέληση, που τους την περιγράφω,
να γράψουνε στον τάφο μου: «Πλήρης πολλών…κιλών!»

Με τα κόκκινα τ’ αυγά κάθε Λαμπρή,
χαίρουμε πάρα πολύ, γιατί παρ’ όλο,
έχουν σπάσει απ’ τη μια όποιος βαρεί,
τι σου λέει;: «Ε,και τώρα, γύρνα…κώλο!»

Σκύλος μπατάρισε καιρός
κι όπου φαγκρίζω τη ματιά
έρχεται πάνω μας εχθρός
το ανεμοβρόχι του νοτιά.

Σπάει των κυμάτων ο χορός
στην πλώρη και με τη φωτιά
της αστραπής φαίνεται αφρός,
που ξεμπαρκάρει με βουτιά!

Λες και περπάτησε ο Θεός
κόβει το κύμα μονομιά,
πριν κακοπάθουμε ζημιά.

Κι ο καπετάνιο-Νικολός
με χαμογέλιο αχνοσβηστό
καντήλι ανάβει στο Χριστό!

Εκεί που με πασπάτευε με τον…ημιτελή του,
είπε ο Γιάννης ξαφνικά: «Έχεις βυζιά μικρά!»
Κι εγώ, πάνω στα νεύρα μου, του είπα καθαρά:
Τα ’χω μικρά, να κάνουν σετ, με το μικρό…πουλί του!