Ποιήματα

Είπα προχθές στη Βαγγελιώ:
«Μοιάζεις οπισθοδρομική!»
«Κάτι μας λες! Απ’ το σχολειό!
Και μόνο, εάν έχω…πιει!»

Συχνά με την κοπέλα μου σαν βγαίνουμε,
να φάμε και να πιούμε τι διαβόλοι,
με πιάνουν και της λέω: «Δεν συχαίνομαι»,
αν φάμε απ’ το δικό σου…πορτοφόλι!

Στο σπίτι της κοπέλας μου προχθές το βράδυ βρέθηκα
κι απ’ το μπαμπά της ζήτησα της κόρης του το χέρι
κι αυτός γυρνά και με ρωτά, χωρίς καν να με ξέρει:
«Γιατί δεν έχεις;» κι απαντώ: «Έχω, αλλά…βαρέθηκα!»

Χωρίς καμιά ντροπή, αλλά κι αδόλως,
σήμερα που ’μαι τόσον ορεξάτος,
σκέφτηκα μιας πριγκίπισσας ο κώλος,
να λέγεται μπορεί και… πριγκιΠάτος!

Της κάθε ημέρας τις στιγμές
τις σπέρνω μία-μία,
από χιλιάδες αφορμές
και σ’ όλα τα σημεία,

όπου οι βραγιές μου σε γραμμές,
σ’ αυτή την πανσπερμία
των σπόρων δίνει τις ορμές
η γη με προθυμία!

Αυλάκια γύρω απ’ τις βραγιές,
τους σπόρους μου ποτίζουν
κι αυτοί ανθίζουν με μπογιές,

κι όλη τη γη στολίζουν
κι έτσι κυλάει μου η ζωή,
σαν η στιγμή μου ευζωεί!

Η Ζωή προχτές το βράδι στις οχτώ,
ήρθε σπίτι ξαφνικά για…πηδηχτό
κι είπα δίχως προφυλάξεις να ’χω πάρει:
«Όλα μέσα στη Ζωή ’ναι!», φως-φανάρι!