Τα σπερματοζωάρια τρέχανε σαν τρελά,
μέσα σε τούνελ σκοτεινό, με διαδρομές τυφλές
κι αντί να βρουν τις σάλπιγγες βρέθηκαν στα τυφλά,
από την ατυχία τους στις δυο… αμυγδαλές!
Προχτές, επάνω μου, η Νανά κόλλησε σαν το στρείδι
και μού ’λεγε ψιθυριστά: «Κώστα, είμαι…υγρή!»
Γι αυτό μεμιάς στο δάπεδο έστρωσα…πριονίδι,
μη μου γλιστρήσει πουθενά και το κακό μας…βρει!
Απορία στο μυαλό μου είχα πράγματι μεγάλη
και την είπα στην παρέα να την λύσουνε οι φίλοι:
«Όταν ο άντρας σκέφτεται με τ’ άλλο του κεφάλι,
μιλάει κι η γυναίκα του με τ’ άλλα της τα…χείλη;»
Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για την κοινή πορεία,
μικρό ξεπεταρόνι μου και δε μνησικακώ,
σαν πέταξες σ’ άλλη φωλιά, γιατί ’χα ευκαιρία,
να κάνω γέρος άνθρωπος…μεταπτυχιακό!