Χρόνια και χρόνια είχαμε στη σχέση μας χημεία,
οργανική κι ανόργανη εγώ κι η Ερασμία,
ως τη στιγμή που αρρώστησα και δίχως πια προστάτη,
κάνουμε μόνο ανόργανη χημεία στο…κρεβάτι!
Τέσσερις κρεατοελιές έχω στην πλάτη
σαν Καλαμών, αντιαισθητικές κομμάτι,
γι αυτό κι εγώ με πονηριά σα να ’μαι γάτα,
κάλυψα με tattoo: χωριάτικη…σαλάτα!
Μια νύχτα, που γυρίζαμε στο σπίτι με τη Μαίρη,
ένα σκυλί γαυγίζοντας την τρόμαξε ανείπωτα
κι εγώ της είπα: “Μη φοβού, το ζωντανό δεν ξέρει
ότι εσύ, αγάπη μου, δεν τρώγεσαι με…τίποτα!”
Το έξυπνο το λάστιχο, την έξυπνη τη σήτα,
ποτέ μου δεν αγόρασα και βρίσκομαι στην τσίτα,
μη βγάλουν στο εμπόριο, τα χρόνια τα επόμενα,
καμιά γυναίκα έξυπνη και αγοράσω…γκόμενα!