Προχτές, επάνω μου, η Νανά κόλλησε σαν το στρείδι
και μού ’λεγε ψιθυριστά: «Κώστα, είμαι…υγρή!»
Γι αυτό μεμιάς στο δάπεδο έστρωσα…πριονίδι,
μη μου γλιστρήσει πουθενά και το κακό μας…βρει!