Αυτοσαρκασμοί

Οσάκις η γυναίκα μου μιλά,
βρήκα πως είναι μάλλον πιο καλό,
να κάνω πως ακούω σιωπηλά
κι απλά να της γλυκοχαμογελώ!

Μες στο μονόλογό της τότε αυτή
πως συμφωνώ πιστεύει εγώ ενώ,
κλειστό κρατώντας κάθε μου αυτί,
ποτέ δε δείχνω πόσο… διαφωνώ!

Τη σύμφωνή μου γνώμη αν καμωθώ,
γλιτώνω χίλιες δύο αντεγκλήσεις,
γι αυτό χωρίς πολύ να προσπαθώ
βρίσκω με το χαμόγελο τις…λύσεις!

Λουλούδια δε μου χάρισε κανείς,
απ’ όλους σ’ όσους σάτιρα τους γράφω,
γιατί μου τα μαζεύουνε πρηνείς
να με σκεπάσουν ύπτιο στον…τάφο!

Αν εγώ, κατά Δαρβίνο,
είμαι γόνος των πιθήκων
και μαϊμούδων, απευθύνω
ένα ερώτημα προσήκον,

γιατί δε χωρά στο νου μου,
ενώ έχω διαδεχθεί
τη γιαγιά και τον παππού μου,
πρώτος να ’χω…εξελιχθεί!

Εχθρό ποτέ μου δε μισώ,
είμαι μ’ αυτόν εντάξει,
γιατί ,χωρίς να τα μασώ,
μόνος τον έχω…φτιάξει!

Δούλευα ως υπάλληλος μια δωδεκαετία,
επτά με τρεις, ωράριο διόλου κουραστικό.
Μα τώρα…ξεπατώνομαι κι είναι γι αυτό αιτία,
ότι ο βλάκας έγινα εγώ το…αφεντικό!

Τοις μετρητοίς ο κουτεντές
αγόρασα μια Μερσεντές
και βάζω τη βενζίνα
με δόσεις μήνα-μήνα!