Αυτοσαρκασμοί

Η χώρα πάει κατά…διαόλου,
μας λεν χωρίς καμία βάση
και δεν τους πίστεψα καθόλου,
γιατί εμείς έχουμε…φτάσει!

Τι εφιάλτη πέρασα, πρώτη φορά σαν είδα
άγρια καταπάνω μου και σφόδρα θυμωμένη
να ’ρχεται η γυναίκα μου σαν τη χειροβομβίδα
και κρύφτηκα πριν εκραγεί η…απασφαλισμένη!

Είσαι για μένα εσύ το παν
και δεν μπορώ να ησυχάσω,
γιατί φοβάμαι μη σε χάσω,
ενώ δε μου… ανήκεις καν!

Τα κατάφερα να φάω κάπου δέκα κουραμπιέδες
και η κυρά μου έξαλλη ψάχνει και ξαναψάχνει,
αλλά να βρει δεν πρόκειται ίχνος τους στους μπουφέδες,
γιατί αυτοί δεν πρόλαβαν να πούνε ούτε…άχνη!

Πρόσεξα στη ζωή μου ότι ζω,
καλύτερα σαν κάνω τον χαζό,
ενώ πολύ χειρότερη την κάνω,
τον έξυπνο χαζά, σαν…παριστάνω!

“Να σου κάνω μια ερώτηση χαζή!”
Μου ’πε χθές εκεί που τρώγαμε η Ρένα.
Και τη δούλεψα κι εγώ ψιλό γαζί,
σαν της είπα: “Πιο πολύ απ’ τον…καθένα!”