Απ' έξω στο δικό σου σπίτι
έστησε ο έρωτάς μου σκήτη
κι απ’ την αγάπη του όλο σκέψη
για σένα έχει ασκητέψει!

Κυλούν οι μήνες και οι χρόνοι
και στης υπομονής τ’ αμόνι
σφυρηλατήθηκε κι αγιάζει
μια στο λιοπύρι, μια στ’ αγιάζι!

Της ποίησης σού ’χε την πόρτα
ορθάνοιχτη, αλλά τα χόρτα
την έπνιξαν κι αντί να σκύψεις,
να κόψεις έμεινες στις…τύψεις!