Έχεις τον ήλιο στα μαλλιά
τη θάλασσα στα μάτια,
κομμάτια,
που μού ’χουν κάμει την καρδιά!

Έχεις δυο χείλη για φιλιά
κι έχω στο νου μια έννοια
ασθένεια,
να σου τα κλέψω μια βραδιά!

Έχεις νεράιδας το κορμί,
που ’χει ευωδιά του δυόσμου,
δος μου,
αχ! Μιας ελπίδας τη χαρά!

Κι έλα μονάχα μια στιγμή,
την άνοιξη να φέρεις,
το ξέρεις,
με της αγάπης τα φτερά!