Πάρε τ’ αυγινού την πρώτη αχτίνα
κάμε την ολόχρυση κλωστή,
της αγάπης πίνακα ξεκίνα
να μου δείχνεις όταν χρειαστεί!

Και σαν προχωρήσει μεσημέρι
πάρε το γαλάζιο τ’ ουρανού,
κέντησέ το στ’ απαλό σου χέρι
πιότερο πιστό τ’ αληθινού!

Κάθε χρώμα όταν ιριδίσεις
πάνω στης ζωής μας τον καμβά,
βάλε και τα βύσσινα της δύσης
με τα δυο σου χέρια τ’ ακριβά!

Τέλος, στο περίγραμμα το γκρίζο
σα θα βάζεις κρύες βελονιές
πλάι σου θα γέρνω να κερδίζω
ήλιους απ’ τις πρώτες μας χρονιές!!