Την Κυριακή, που ’ρθε κρατώντας βάγια,
βγαίνουν οι σκελετοί στο Μεσολόγγι.
Αχολογούν γυρομεριά οι λόγγοι
σ’ άνοιξης ώρα, μυρωμένη κι άγια!

Όπως τους πετσοκόβουνε στα πλάγια
Τούρκοι κι Αγαρηνοί, που μοιάζουν όγκοι
αντιλαλούν στους ουρανούς οι βόγγοι,
τρέφουν το χάρο με περίσσια σφάγια!

Οι μαχητές μπροστά με τα κουμπούρια
με λύσσα πολεμάνε για τα δίκια
κι ανοίγει η γης αμέτρητα μνημούρια.

Πέφτουν νεκροί, δεν ξανατρών ποντίκια!
Κι ο χάρος ιδρωμένος με σβελτάδα
μετράει τους νεκρούς αράδα-αράδα!