Ασκητικός καλόγερος μετρά στο κομποσχοίνι
μες στα λεπτά του δάχτυλα στα γόνατα ριχτός
τα λόγια κρύφιας προσευχής ενώ τον περιχύνει
παράξενα τρεμουλιαστό του καντηλιού το φως!

Αργά δακρύζουν τα κεριά στο μπρούτζινο μανάλι
κι όπως αντιφεγγίζουνε στον όρθρο το βαθύ
πάνω στα μαύρα ράσα του και τα’ άσπρο του κεφάλι
του δίνουν μιαν απόκοσμη, μια θεϊκή μορφή!

Με τ’ άγια μάτια του στηλά προς την Ωραία Πύλη,
διαβαίνει λες απόμακρος, σε κόσμους αλλουνούς
κι η προσευχή σιγαληνά, που λεν τα δυο του χείλη
τον αίρει από τα γόνατα ψηλά στους ουρανούς!