Από την ποίηση έχω γεννηθεί
κι έχω από την ποίηση πεθάνει
και όλες τις φορές αναστηθεί!
Ποιος άλλος θα μπορούσε να το κάνει;

Από φουρτούνες έχω διασωθεί,
έχει το πιο υπήνεμο λιμάνι,
ενώ στις δυσκολίες το σπαθί
της πένας μου το κάνει γιαταγάνι!

Μ’ αυτή, μες τη ζωή μου προχωρώ,
χωρίς αυτή δεν κάνω ούτε βήμα,
είτε βρεθώ σ’ ανάποδο καιρό,

είτε μέσα σ’ ατέλειωτη ευδία
θα φτάσω ακόμα μέχρι και το μνήμα,
στης ποίησης επάνω τη σχεδία!