Όποιον τυχαία με πληγώνει συγχωρώ
κι ούτε συγγνώμη να ζητήσει δεν ζητάω,
για να μπορεί κι αυτός, με το γιατρό καιρό,
να με κοιτά όπως στα μάτια τον κοιτάω!

Όμως ποτέ να συγχωρήσω δεν μπορώ
κι ούτε γι αυτό ποτέ μπορώ να συζητάω,
αν σε παλιά πληγή με χέρι φθονερό
με ξαναπλήγωσε απόσταση κρατάω!

Άλλο το ένα κι άλλο τ’ άλλο, το τυχαίο
με κατιτί το φθονερό δεν το συγχέω!
Κάτι τυχαίο συγχωρώ πρώτος εγώ!

Αλλά σαν χέρι φθονερό θα με πληγώσει,
πάνω που πάει η πληγή μου να στεγνώσει,
δεν συγχωρώ, γιατί αυτόν παιδαγωγώ...