Χρυσαυγή ροδογελάστρα
απ’ την ανθισμένη γλάστρα
τριαντάφυλλα πορφύρα
μας μεθούσαν με τα μύρα!

Μα τ’ ανθρώπινα τα λάθια
τα κλωνάρια με τ’ αγκάθια
έκοψαν το μεσημέρι
κι ορφανέψανε τ’ αγέρι!

Τώρα σε κρυστάλλι βάζο
ποιος το ξέρει τι θαυμάζω;
Ίσως που με τ’ άρωμά τους
ευωδιάζουν τους θανάτους!