Χωρίς να πάρω ανασασμό
απ’ τη λεπτή σου μέση
σ’ άρπαξα για το θερισμό
χερόβολο στη δέση!

Τα σώματά μας δυο πανιά
και μπάρκο το λιβάδι
κι ο έρωτας στη θημωνιά
ρίχνει φωτιά και λάδι.

Μα στο ταξίδι μας αυτό
ο πόντος κούνα-κούνα
μας ζάλισε κι ήταν γραφτό
να χάσουμε τη σκούνα.

Τώρα στις χέρσες ερημιές,
ζωή πόσα δεν κρύβεις,
μείναμε δύο καλαμιές
στο δίστρατο της ήβης!