Η καρδιά μου είναι άδεια και τρομάζω!
Την ακούω που δουλεύει με ραχάτι,
αλλά όσο μεριμνώ κι όσο τυρβάζω,
δε μ’ αφήνει να της βάλω μέσα κάτι!

Την καρδιά σου δώθε-κείθε τη μοιράζεις!
Κάθε λίγο δίνεις κάποιο της κομμάτι,
αλλά ξέρεις πώς να την εφοδιάζεις
και γι αυτό την έχεις πάντοτε γεμάτη!

Την καρδιά μου να γεμίσω βρήκα τρόπο:
Στης αγάπης την πηγή έβαλα βρύση,
που όλο τρέχει και χωρίς κανένα κόπο
την αφήνω μέχρι πάνω να γεμίσει!

Έτσι τώρα την κρατώ πάντα γεμάτη,
ώσπου ήρθε η στιγμή να δω ανύποπτα,
στη γεμάτη πως χωράει ακόμα κάτι,
μα στην άδεια δε χωράει ποτέ…τίποτα!