Πρόσμενα το πανσέληνο φεγγάρι
απόψε ν’ ανεβεί στον ουρανό
και το ’σβησες και το ’κανες λυχνάρι
σαν πρόβαλες αγνάντια στο στενό!

Ανάερη περνούσες κι εσκοτίσθει
ο νους μου κι απ’ το θάμπος ήταν ως
να λούστηκα το φως και να φωτίσθη
ολάκερο το είναι μου στο φως!

Θεά του έρωτά μου κορυφαία,
το φως σου καταυγάζει τη βραδιά
κι αν στο κορμί μου έμπηξες ρομφαία
άγγελου φως ζεσταίνει την καρδιά!

Απρόσμενο το κέρδος, δίχως άλλο,
σ’ αυτό το συναπάντημα στη γης,
ν’ αρμέγω του φωτός σου το ρεγάλο
αυτόφωτης, αστέρι μου, πηγής!