Διπλοκρόντηρα μεγάλα
αχνοχάραμα ξανθό
φως ουράνιο, πρώτη στάλα,
πίνω και γλυκομεθώ!

Από διάσελου διχάλα
ή πελάγου τον αφρό,
ξεπροβάλλεις, φτιάχνω σκάλα
στίχων ν’ αναρριχηθώ!

Ήλιε μου, αναδύσου, δος μου
με το λυκαυγές σου εντός μου
ψυχοβάλσαμο απαλό

και κατόπι δυναμώνεις
καθετί να ξανανιώνεις
και μαζί σου ν’ αγραυλώ!