Αχ! Το τι τραβώ δε λέγεται σαν πιάνει μεσημέρι,
που’ρχεται στο κρεβάτι μου με μια φλυτζάνα γάλα,
η μάνα μου και με ξυπνά, ενώ καλά το ξέρει,
πως έχω, γι αυτό δεν ξυπνώ, τα όνειρα…μεγάλα!