Πιστεύω πως απόλαυση στον κόσμο πιο μεγάλη,
ποτέ δε βρήκα πουθενά κι ούτε και συ θα βρεις,
να κάνεις, δηλαδή, αυτό που σού ’λεγαν οι άλλοι,
πως τάχα είναι ανέφικτο και συ δεν το…μπορείς!
Προχτές, επάνω μου, η Νανά κόλλησε σαν το στρείδι
και μού ’λεγε ψιθυριστά: «Κώστα, είμαι…υγρή!»
Γι αυτό μεμιάς στο δάπεδο έστρωσα…πριονίδι,
μη μου γλιστρήσει πουθενά και το κακό μας…βρει!
Απορία στο μυαλό μου είχα πράγματι μεγάλη
και την είπα στην παρέα να την λύσουνε οι φίλοι:
«Όταν ο άντρας σκέφτεται με τ’ άλλο του κεφάλι,
μιλάει κι η γυναίκα του με τ’ άλλα της τα…χείλη;»
Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για την κοινή πορεία,
μικρό ξεπεταρόνι μου και δε μνησικακώ,
σαν πέταξες σ’ άλλη φωλιά, γιατί ’χα ευκαιρία,
να κάνω γέρος άνθρωπος…μεταπτυχιακό!